Mijn naam is Sil Ariaans en ik help mensen met MS- en ME/cvs om hun energie-level en conditie te verbeteren m.b.v. een Unieke Leefstijltraining.
Ik ben gespecialiseerd in Leefstijl, Voeding en Beweging bij Ernstig Chronisch Vermoeidheid en wil graag mensen helpen om zo snel mogelijk van zo veel mogelijk Vermoeidheidssymptomen af te komen. Mensen die positief ingesteld zijn, die er helemaal voor willen gaan en die consequent kleine veranderingen in hun Leefstijl willen doorvoeren! Pas wanneer je voldoende symptomen hebt verloren, kun je veilig aan je conditie kunt gaan werken. Je moet daarvoor nog wel ca. 10 minuten non-stop kunnen “lopen”.
Ik heb deze methode ca. 25 jaar geleden zelf ontwikkeld en toegepast om binnen een half jaar echt béter te worden van MS en direct in de 3 jaren daarna heb ik een klein groepje officieel gediagnosticeerde MS- en ME/cvs patiënten d.m.v. telefonische 1 op 1 coaching na elkaar geholpen met super goede resultaten! 15 jaar na dato hadden ze allemaal nog steeds een goede conditie!
Na de geboorte van mijn 1e zoon, in 1990, kreeg ik mijn eerste MS Schub. (Een Schub is een ontstekingshaard aan de myeline rondom een zenuwbaan). Ik kreeg binnen 3 jaar 3 zeer Ernstige Schubs en na de tweede Schub werd de diagnose officieel vastgesteld door Prof. Hommes, m.b.v. een Ruggenmergpunctie, een MRI en spieronderzoek.
Ik verloor gevoel, kreeg verlammingsverschijnselen tot aan mijn nek en bleef 3 jaar lang bijna elke dag spastische reflexbewegingen maken, zodra ik maar een paar pasjes te veel deed of iets te veel deed met mijn armen. Mijn vingers raakten na de Schubs helemaal kromgetrokken en verstijfd. Ik kon mijn vingers een poos na de Solumedrol-kuren wel weer strekken, maar was alle kracht verloren.
Tussen de Schubs door bleef ik gruwelijk invaliderend moe en kon ik bijna niks doen. Ik mocht alleen maar ontslagen worden uit het Ziekenhuis en naar huis met een rolstoel wanneer we 40 uur thuishulp geregeld zouden hebben.
Ook ging ik later te snel dubbelzien wanneer ik opzij keek en heb een jaar lang mijn ogen niet kunnen sturen, waardoor ik ook een jaar lang geen auto kon rijden.
Ik heb een halfzijdige aangezichtsverlamming gehad én ik heb 9 maanden amper of niet kunnen praten. Ik wisselde eerst letters, daarna woorddelen, stotterde en even later had ik niet eens genoeg adem om een klein zinnetje te zeggen en lukte het me niet meer om op allerlei woorden te komen.
Een tijdje na mijn derde Schub, snapte ik ineens, het leek een soort AHAH-moment, nadat ik iets gelezen had, hoe het conditie-stofwisselingsmechanisme in elkaar stak en wist ik precíes aan welke voorwaarden ik allemaal moest voldoen om weer echt vooruit te kunnen gaan! Ik kon op dat moment nog maar 5 minuten “lopen” (schuifelen) en kon mijn armen amper gebruiken.
Het klinkt misschien raar, maar het was alsof ik mijn laatste puzzelstukje vond en ik wist al dat ik beter zou worden, nog voor ik aan mijn revalidatie begon!
Nadat ik (tijdelijk) bepaalde noodzakelijke veranderingen had aangebracht in mijn leefwijze, bleven de oncontroleerbare heftige bewegingen, die 3 jaar lang elke dag in mindere of meerdere mate bij mij voorkwamen, van de ene op de andere dag wég!
Ik zeg niet dat dit bij iedereen kan lukken! Er is discipline voor nodig en er moet aan bepaalde voorwaarden voldaan kunnen worden! Maar mijn conditie was destijds nog veel slechter dan de conditie van veel patiënten die nu stamceltherapie nog als hun enige optie zien.
Gedurende mijn verdere leven bleef ik wel erg bang voor de 2e fase MS, waarbij verharde plaques de zenuwen permanent konden gaan beschadigen. Ik heb er totaal 11 met mijn eigen ogen gezien op de MRI-scans.
Op de MRI-scan die ik liet maken na mijn afstuderen in 2014, van hersenen én ruggenmerg mét contrastvloeistof, bleken echter alle littekens weggetrokken te zijn! Slechts van één ontsteking in mijn ruggenmerg kon alleen van bovenaf een supervaag klein spoortje nog teruggevonden worden. Dus van schurende littekens in de 2e fase van MS kon helemaal geen sprake zijn!
Dit gaf me, zelfs nadat ik echt heel veel shit over me heen had gekregen toen ik “beweerde dat ik wist hoe je met MS beter kon worden”, toch weer de motivatie om MS en ME/cvs patiënten te gaan helpen. Ik ben altijd zoveel mogelijk info blijven volgen over ME/cvs en MS en ik heb door de jaren heen heel veel mensen advies gegeven en hun voeding berekend.
Ik had vroeger de cursus Gewichtsbeheersing van het LOI gevolgd, maar ben een paar jaar geleden de certificaat-cursus gaan volgen op de (HAN) van Goede Leefstijlcoach, o.a. om up-to-date te zijn over de richtlijnen waaraan zorgverleners zich zouden moeten houden.
Daarna ben ik de eerste online 6-weken Challenge voor MS gaan organiseren om een groepje mensen met veel Chronische Vermoeidheidsklachten en MS in een besloten facebookgroep stap voor stap adviezen te geven. Zij hebben zich vooral op het aanpassen van hun voeding gericht en slechts in lichte mate op veranderingen op bewegingsgebied, maar verloren allemaal binnen 6 weken heel veel vermoeidheidssymptomen!
Geschetst in het kort:
Ik ben 130% van MS hersteld met mijn eigen ATT-methode (ATT staat voor Aërobe Thuis Training) en heb anderen met MS of ME/cvs succesvol geholpen. – Ik Leef in het NU – Ben Realistisch – Moet soms streng zijn voor deelnemers, maar ben dat op een nette/vriendelijke manier – Ik ben fit en Fitbit-verslaafd – Dromend – Een Twijfelaar en soms Kat uit de Boom kijker – Gedisciplineerd – Inspirerend en Levens-veranderend.
Mijn vriendenkring en familie noemt me Lief, Super Creatief, Eerlijk, een Voorbeeld, Breedsprakerig, een Alleskunner, een Doorzetter en ze vinden dat ik lekker kan koken : ). Ze vinden me intelligent, maar vinden het stom dat ik altijd alles gratis voor anderen heb gedaan.
Ik had er altijd van gebaald dat ik vroeger de Kunstacademie niet heb kunnen doen en ben een paar geleden alsnog mijn Bachelor of ART gaan halen op het SAE College in A’dam met als specialisatie 3D Animatie en Gamedesign, terwijl ik toen ik slecht was (lees Ernstig Chronisch Vermoeid) wel 50 gele briefjes overal had hangen, omdat ik van alles vergat!
Afgelopen jaar heb ik de Marikenloop (5 km) mee hardgelopen, zónder daar moe van te worden. Ik kon gewoon nog in de avond kon gaan dansen en had de volgende dag ook helemaal geen spierpijn! In Januari 2020 heb ik 10 km hardgelopen : ).
Ik ben Geduldig en ben Gelukkig, Houd van Humor, ben Kunstzinnig en Technisch en houd van Analyseren. – Ga weer dansend het leven door -. Ben super Dankbaar!!
En oh ja, mensen dachten vaak dat dit over een dieet ging of zo, maar het aangepast eten was slechts tijdelijk nodig… ik eet weer gewoon normaal!